[:nl]De prijs van vrijwilligers[:en]The cost of volunteers[:]

[:nl]Proefhoofdstuk uit het boek: De prijs van vrijwilligers (werktitel van het manuscript, verwacht in september 2017)

Met een zucht trekt Christine de deur achter zich dicht. Weer een gesprek met iemand die eigenlijk niet is wat ze zoekt in een vrijwilliger. Ze wordt er moedeloos van. Elke keer weer die intakegesprekken en eigenlijk past niemand. Maar ja, ze zoekt dringend vrijwilligers en iemand is beter dan niemand toch?

Christine ploft neer achter haar bureau en kijkt eens om zich heen. Voor het eerst in lange tijd neemt ze de tijd om goed te kijken en ze schrikt ervan. Haar anders zo goed opgeruimde bureau ligt vol met achterstallig papierwerk, er staat nog afwas en de stapel papieren die ze nog moet inscannen voor de digitale dossiers is schrikbarend hoog. Daarnaast zijn er nog die stapel bedankjes voor vrijwilligers die nog de deur uit moeten en de posters die ze moet ophangen.

“Ik loop achter de feiten aan”, constateert ze met een schok. Ze realiseert zich dat dit precies het gevoel is waar ze al heel lang last van heeft. Niet zij beheerst het werk, maar het werk beheerst haar. En tot nu toe was haar oplossing steeds een tandje harder te gaan lopen, maar dit werkt niet. Het leidt niet tot structurele oplossingen en als ze eerlijk naar zichzelf is, voelt ze zich vooral heel erg moe… en gedemotiveerd… en ja, eigenlijk ook een beetje wanhopig.

Met een resoluut gebaar veegt Christine haar whiteboard schoon en schrijft pontificaal in het midden van het bord: ‘ik heb er last van dat …’ Binnen tien minuten heeft ze ruim twintig zaken op het bord staan waar ze last van heeft. Terwijl ze naar het bord staart, merkt ze dat het haar in ieder geval een beetje oplucht om het op te schrijven. Het geeft haar weer wat ruimte in haar hoofd.[:en]Test chapter from the book: The cost of volunteers (work titel of manuscript, Dutch version expected September 2017)

Christine sighs heavily and closes the door of her office. Yet another meeting with someone who does not meet the criteria of what she’s looking for in a volunteer. It is wearing her down. Again and again doing interviews and finding no fit. Then again, she’s in a desperate need of finding volunteers and anybody is better than nobody. Or is it?

She plumps down at her desk and looks around the room. For the first time in a long time she takes the time to look around and it shocks her. Her usually tidy desk is full of notes scribbled on post-its and notepads. Dishes clutter the room. Next to her desk are stacks of paper that need to be digitalized. The thank-you notes for the volunteers still need to be send out and posters need hanging.

“I am never where I need to be and so behind the times”, she realizes painfully. This is the feeling that has been bothering her for quite some time now. She doesn’t control the workflow, her work controls her. Thus far she had managed to work just a little harder each day. But this isn’t helping her nor is it a structural solution to her problems. As a matter of fact, it is exhausting her. She’s feeling tired and stressed and to be honest, she’s starting to get desperate.

“Ik loop achter de feiten aan”, constateert ze met een schok. Ze realiseert zich dat dit precies het gevoel is waar ze al heel lang last van heeft. Niet zij beheerst het werk, maar het werk beheerst haar. En tot nu toe was haar oplossing steeds een tandje harder te gaan lopen, maar dit werkt niet. Het leidt niet tot structurele oplossingen en als ze eerlijk naar zichzelf is, voelt ze zich vooral heel erg moe… en gedemotiveerd… en ja, eigenlijk ook een beetje wanhopig.[:]

Posted in Problemen, Samenwerken, Vrijwilligers, Vrijwilligersorganisatie, Vrijwilligerswerk and tagged , , , , , , , .